Quedo que teño que quedar - Cunca cerámica

Cando xa dixeches “marcho” tres veces pero aí segues, coa chaqueta na man e a conversa volvendo arrancar outra vez. As dúas cadeiras preto do lume chámante de novo con esa pausa longa que converte a despedida en compañía. Quedar, porque aínda non toca marchar.